F7F Tigercat

Samoloty F7F Tigercat (tłum. polskie - ocelot) posiadały znakomite osiągi oraz właściwości lotne. Prędkość lotu na niskim i średnim pułapie była o 130 km/h większa od samolotu F4U Corsair. Samolot był zbyt duży jak na pokłady ówczesnych lotniskowców. Poza tym miał zbyt dużą prędkość lądowania i na pokładzie lotniskowca operowanie nimi było mocno utrudnione. Samoloty F7F Tigercat weszły zbyt późno do produkcji, by mogły być użyte w pełni w II WŚ. Stoczyły jedynie kilka walk na Pacyfiku. Dopiero wojna w Korei dała możliwość bojowego sprawdzenia tych maszyn.

Plan modelu pozwala na zbudowanie samolotu wg stanu z końcowego okresu II WŚ.

Budowa modelu należy do prac średniotrudnych. W trakcie pracy można wykorzystać dodatkowe elementy np. tłoczoną owiewkę kabiny, toczone koła podwozia, co ułatwi budowę i zwiększy estetykę modelu.

Projekt opracowany jest techniką komputerową. Wycinanka wydrukowana jest techniką offsetową. Umożliwia to i jest zalecane położenie bezbarwnego lakieru na kolorowe strony przed ich wycinaniem.

Model składa się z:
- okładki (ilustracja F7F Tigercat –Jarosław Wróbel (1998);
- opisu (1,5 strony A3);
- rysunków montażowych (4 strony A3);
- szablonów wręg do samodzielnego wycięcia (1 strona A3);
- arkuszy kolorowych z częściami do wycinania (6 stron A3);
- tektury 1 mm (1 strona A3).

Autor projektu: Grzegorz Świerczewski, ilustracja – Jarosław Wróbel.

Wydanie III (2007).