Latarnia morska Tołbuchin

Wg zaleceń cara Piotra I, kamienna budowla latarni, miała powstać na kamiennym występie morskim. Szkic wieży wykonał odręcznie sam car. Na pewien czas odłożono jednak pomysł budowy latarni z kamienia. W 1719 roku powstała konstrukcja drewniana, którą nazwano latarnią kotlińską. W 1736 roku zmieniono jej nazwę. Honorując zasługi pierwszego dowódcy Kronszfloty, latarnię nazwano Tołbuchin. W 1810 roku zbudowano ceglaną wieżę oraz zabudowania koszarowe dla wojskowej obsługi latarni. W końcu XIX wieku przeprowadzono modernizację kompleksu latarni morskiej i w takim stanie przetrwała do lat 60-tych XX wieku.
Latarnia morska Tołbuchin przez 300 lat służyła marynarzom pływającym po Zatoce Fińskiej. Była i jest nie tylko wodnym drogowskazem, ale i granicznym symbolem powrotu do St. Petersburga i Kronsztadu.
Zasięg światła - 19 Mm (35,2 km).

Wykonanie modelu należy do zadań stosunkowo trudnych. Plan jest opracowany komputerowo na 6 stronach formatu A4.